“Snow’s like a ghost of cocaine on the Highway” - waar tref je nog dergelijke mooie metaforen aan? Jonathan Byrd heeft zijn laatste cd een briljante rurale bewerking gegeven, doorspekt met tekstwerk van dit gehalte.

Het verstilde muzikale gedeelte maakt vervolgens het geheel op harmonieuze wijze compleet. Byrd, origineel van Noord Carolina, heeft op het productionele vlak assistentie gekregen van de Canadees Chris Bartos - bekend van o.a. Sarah Harmer. Beide heren zetten met vereende krachten een wijds landschappelijke schoonheid neer van (bijna) Texaanse proporties. Robuust en ruw, maar wonderschoon, afwisselend aangezet met elektrische gitaar, 5-snarige viool, mandoline en staande bas.

Het ambitieuze folk album“The Sea and the Sky” ligt alweer een aantal jaren achter ons, met het recente  "The Law and The Lonesome" bewijst Jonathan Byrd in één klap dat hij wel degelijk een artiest is met een omvangrijke reikwijdte. Aan de binnenzijde van de hoes bedankt hij Diana Jones, Rachel Ries en Anais Mitchell voor hun invloed en inspiratie. Kortom, de man is in goed gezelschap, hetgeen zich hoorbaar vertaald naar zijn muziek. Mooi illuster werkje.

SMP